Μου έλεγε χαρακτηριστικά: «Παιδί μου, εκείνη την εποχή, οι λεβέντες του Παναθηναϊκού, έχοντας το Τριφύλλι στην καρδιά, έκαναν περήφανη όλη την Ελλάδα. Όλοι, παιδί μου, έβγαιναν στους δρόμους να πανηγυρίσουν. Παναθηναϊκοί και μη».
Εγώ, μικρό κοριτσάκι τότε, έχοντας λατρεία στην γιαγιά μου, την άκουγα με ευλάβεια και προσπαθούσα να αποστηθίσω κάθε λεπτομέρεια για τον τρανό Παναθηναϊκό…
Το 1994, αν θυμάμαι καλά, το δώρο γενεθλίων που έλαβα από τη γιαγιά μου ήταν ένα πορτοφόλι που στη θήκη της φωτογραφίας είχε ένα απόκομμα από εφημερίδα με την εικόνα του Σαραβάκου. Πήγαινα στο σχολείο και έδειχνα σε όλες τις φίλες μου τον Σαραβάκο με καμάρι.
Έχοντας πια μεγαλώσει και συνειδητοποιήσει τι εστί Παναθηναϊκός, ευγνωμονώ τη γιαγιά μου. Για τις αμέτρητες χαρές και στιγμές υπερηφάνειας που μου έχει χαρίσει ο Σύλλογος.
Ο Παναθηναϊκός διεύρυνε τους ορίζοντες της οικογένειάς μου και με έμαθε ότι αδέλφια μου δεν είναι μόνο τα βιολογικά.
Ο Παναθηναϊκός είναι ο μοναδικός σύλλογος της χώρας που σε γαλουχεί με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, με ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ, με ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ.
Χανιώτισσα
